Τα πρώτα διηγήματα τον Σκοτ Φιτζέραλντ απεικόνισαν τις τρελές υπερβολές της Εποχής της Τζαζ με τόση λαμπρότητα ώστε ο συγγραφέας βρέθηκε μεμιάς στο προσκήνιο της αμερικανικής κοινωνίας, κι έμελλε να γίνει ένας θρύλος για το στυλ της ζωής του αλλά και του έργου του.

Σ’ αυτή τη συλλογή σύντομων διηγημάτων και αυτοβιογραφικών κειμένων χαράζει ένα μονοπάτι μέσα από τα ατίθασα μοτίβα της πολυτέλειας και της σπατάλης για να εξετάσει εκ των υστέρων -με νοσταλγία, με στοργή, αλλά και με κάποια απελπισία- τους τρόπους με τους οποίους ο ίδιος κι οι σύγχρονοί του Αμερικανοί επηρεάστηκαν από "το μεγαλύτερο, το πιο επιδεικτικό γλέντι της Ιστορίας".

Κατά τους New York Times, ο Φιτζέραλντ ήταν "καλύτερος απ’ ό,τι νόμιζε, γιατί στην πραγματικότητα, και με τη λογοτεχνική έννοια της λέξης, ανακάλυψε μια γενιά, μια γενιά την οποία ερμήνευσε, και ίσως καθοδήγησε, όταν στη μέση ηλικία της είδε μια διαφορετική και ευγενέστερη ελευθερία να απειλείται με καταστροφή".